இப்போது எங்கள் வீடும் காமப்புலிகளின் சரணாலயம் தான்

அது ஒரு காமக்கனவாக இருந்தால் அன்றைய நினைவோடு அது சுக வைபவத்தை நிகழ்த்தி விட்டு காணமால் போயிருக்கும். அப்படி அல்ல. நானே நினைத்திராத ஒரு கணம். காமத்தால் கட்டமைக்கப்பட்டு காத்திரமாக ஒருவரை ஒருவர் ஊடுறுவி உவகையோடு கொண்டாடித்தீர்த்த தருணம். சுகமும் இன்பமும் வேறு வேறு தான். ஆனால் வேறு படுத்தி சொல்லி விளங்க வைக்க முடியாது. சுகத்தை உள்ளத்தில் ஓட்டி பார்க்க முடியும். இன்பத்தை உடலால் மட்டுமே உணர முடியும்.

இப்படி ரொம்ப இலக்கியத்தரமா எழுதிக் கொண்டே போனால் உங்களுக்கு காண்டாகி விடும் என்று தெரியும். சும்மா டிரை பண்ணி பார்த்தேன். எனக்கே எரிச்சலாத்தான் இருக்கு. கவிதையாக எழுதுவது கவித்துவம் இல்லை. படிப்பவர் மனதை தொட்டால் தான் கவித்துவம். அதனால் நான் நம்ப வழக்கமான ரூட்லயே கதையை ஆரம்பிக்கிறேன். ஆனா மேலே சொன்ன முதல் பத்தி இந்த கதையின் நாயகியோட உள்ளக் குமுறல் தான். அதனால் அட்லீஸ்ட் அதை கஷ்டபட்டாவது படிச்சிட்டு கதையை படிக்க தொடங்குங்கள். கசாயம் குடித்தது போல் இருக்கும். ஆனால் அந்த முதல் பத்தியை படித்தால் மட்டுமே கீழ் காணும் கதையை படித்தால் ஜீரணமாகும். அதை மீறிய அஜீரணத்திற்கு நான் பொறுப்பல்ல என்ன எச்சரிக்கையோடு இந்த கதையை ஆரம்பிக்கிறேன்.

காலேஜ் குள்ள நுழையும் வரை நான் டியூப் லைட் தான். ஒரு பெண்ணாக என் உடலை நான் ரசிக்கும் போதெல்லாம். அதாவது முலை பந்துகளை பிடித்து பிசைந்து பார்க்கும் போதெல்லாம் ஆண்களுக்கு ஏன் இப்படி இல்லை என்ற கேள்வி தோன்றும். ஆணும் பெண்ணும் பாலூட்டி இனம் என்றால் ஏன் பெண் மட்டும் பிள்ளை பெற்று பாலூட்ட வேண்டும் என்று தோன்றும். அதே போல் கீழே என் காமக்குழியை பார்க்கும் போதெல்லாம் ஆண்களுக்கு இங்கே எப்படி இருக்கும் என்று நினைத்து பார்க்க மனசு குறுகுறுக்கும்.

பக்கத்து வீட்டு பாலகர்களின் சின்ன சர்க்கரை சுன்னியை பார்க்கும் போதெல்லாம் கூட கீழே குறுகுறுக்கும். இவன் வயசுல இப்படினா வயசு ஆக ஆக என்று யோசிக்கும் போதெல்லாம் எங்கள் தெருவில் அலையும் கழுதைகளுக்கு கீழே தொங்கும் பெரிய பூல் தான் என் நினைவுக்கு வரும். அடப்பாவி ஆண்டவா உனக்கு மனசாட்சியே இல்லையாடா இவ்ளோ பெரிய பூலை, இம்புட்டூகோண்டு ஓட்டைக்குள்ள விட்டா என்ன ஆகும்? பாம்பு புற்றுக் கூட பாம்பை விட பெருசா தானே இருக்கு. ஆனா இந்த பொண்ணுங்க புற்றை மட்டும் சுருக்கிட்டு, ஆணுங்க பூலை மட்டும் பெறுக்கிட்டியேடா பிரம்மா. நீ பண்ண தப்புனால தான் பல பசங்க பெரிய புற்றை தேடி தண்ணி காட்டும் சுன்னிப் பாம்புகளாக மாறிப்போனார்கள்.

ஆனா அதே நேரத்தில் பெரிய கழுதைப்பூல் கிழவர்கள், சின்ன கன்னிக்கூதியில் சொருகி அவளை கதறவைத்து கன்னிக்கழிக்க அலையும் அவலம் உனக்கு தெரியுமா ஆண்டவா?  இப்பத்தானே புரியுது ஏன் கோவில்ல மட்டும் பெண்கள் கூட்டம் அதிகமா இருக்குனு. இதுக்கு கேள்வி கேட்டுத்தான் க்யூல நிக்குறாங்க. பதில் சொல்ல முடியாத கடவுள்கள் அத்தனை பேரும் கல்லாகிப்போனது இதனால் தானோ?

ஏன்? எனக்கு மட்டும் இப்படி வினோதமான எண்ணங்கள். என்னோட காலேஜ்ல தோழிங்க வகுப்பு பசங்க கிட்டே பேசும்போதெல்லாம் எனக்கு ரொம்பவே எரிச்சலா இருக்கும். பிஜி படிக்கிற வரைக்கும் நான் படிச்சது எல்லாமே கேர்ள்ஸ் ஸ்கூல், காலேஜ் தான். ஆனால் பிஜில கோஎட் என்பதால் பசங்களும் கூடவே படித்தார்கள். பசங்கள் ரகசியமா ரசிச்சாலும் பேச பயப்படும் போது, பொண்ணுங்க வழியப்போய் வழிவதை பார்த்து நான் அவர்களை தனியே கூப்பிட்டு கண்டித்தேன்.

அப்போது சில பொண்ணுங்க, உனக்கு ஏன்டி எரியுது? அவன் என்ன உன் லவ்வரா. லவ்வர்னா சொல்லிடு நான் வேற ஆளை பாத்துக்கிறேன். ஆனா உன்னைப் பார்த்த லவ் பிரபோஸ் பண்ணா கூட ஏத்துக்கிற மாதிரி தெரியலியே?” என்று என்னையே கேள்வி கேட்டு மடக்கிய பிறகு நானும் கப்சிப் ஆகிவிட்டேன். அதற்கு என் வகுப்பு பசங்களும், பொண்ணுகளும் ஜோடி, ஜோடியாக சுற்றிய போதும் நான் கண்டு கொள்ளவில்லை. என்னையும் அவர்கள் விஷ ஜந்து போல் தான் பார்க்க ஆரம்பித்தார்கள்.

அவர்கள் பக்கமும் நியாயம் இருக்கிறது. நான் ஏன் வேற்று கிரகத்தில் இருந்து வந்த ஏலியன் போல் நடந்து கொள்ள வேண்டும்? எனக்குள் மட்டும் ஏன் அந்த ஆசைகளை, உணர்ச்சிகள் இல்லாமல் போனது. இத்தனைக்கும் எந்த ஆணும் என்னை வஞ்சிக்க வில்லை. அண்ணா, தம்பியோடு பிறக்காத குறையா?” அல்லது வீட்டில் ஆம்பளை பசங்களோட பேசக்கூடாது, சிரிக்க கூடாது, பழக கூடாது என்று சொல்லி வளர்த்த பேதமா? எதுவென்று எனக்கு இதுவரை புரியவே இல்லை.

ஆனால் நான் படித்தது மேத்ஸ் என்பதால் வகுப்பில் என்னை யாரும் உதாசீனப்படுத்த முடியவில்லை. பிஜி மேத்ஸ் மண்டையில் ஏறாத பல பசங்களும், பெண்களும், கணக்கில் எக்ஸ்பெர்ட் ஆன என்னைத் தேடி சந்தேகம் கேட்க வந்தார்கள். என் மேல் மரியாதையோடு பார்க்க ஆரம்பித்தார்கள். மேத்ஸ் மகேஷ் சாரும் என்னோட திறமையை புரிந்து கொண்டு பல்வேறு சிக்கலான கணக்குகளில் கேள்வி கேட்டு என் சிந்தனை திறனுக்கு செமயா தீனி போட்டார். அத்தனை புதிருக்கும் நான் விடை சொன்ன போது வியந்து பார்த்தார்.

அந்த காலேஜ் கணக்கு வாழ்க்கை பயணத்தில் ஆண்களையே வெறுத்த நான் மகேஷ் சார் மடியில் எப்படி விழுந்தேன் என்ற கணக்கு புதிருக்கு மட்டும் விடைதெரியாத புதிர் போலவே இருக்கிறது. கணக்கு வகுப்பில் அவர் கேட்கும் கேள்விக்கு விடை தெரியவில்லை என்றாலும் விடாமல் முயற்சி செய்து மறுநாள் அவருக்கு விடை சொல்லும் போது அவரும் வியந்து பாராட்டுவார். என் கணக்கு திறமை மேல் மகேஷ் சாருக்கு பெரிய மதிப்பும் மரியாதையும் ஏற்பட்டது.

அந்த கட்டத்தில் தான் பல்கலைகழகங்கள் நடத்திய ஒரு மேத்ஸ் செமினாரில் கலந்து கொள்ள விருப்ப உள்ளவர்களை லிஸ்ட் எடுக்க மகேஷ் சார் கேட்டபோது, நான் உட்பட என் வகுப்பில் யாருமே பதில் சொல்லவில்லை. ஷாக் ஆன மகேஷ் சார், என்ன திவ்யா, நீ தான் முதல்ல பேரு கொடுப்பேனு எதிர்பார்த்தேன். என்னாச்சு ஏன் விருப்பம் இல்லை என்று கேட்டபோது நான், சார் அது பெர்சனல் தனியா சொல்றேன் என்று சொல்லிவிட அவரும் அமைதியாக ஒகே சொல்லிவிட்ட போய்விட்டார்.

பிறகு ஸ்டாஃப் ரூமில் நான் மகேஷ் சாரை சந்தித்து வீட்டில் ரொம்ப கட்டுப்பாடு அதிகம், தனியாக வெளியூருக்கு விட மாட்டார்கள். அதுவும் பெண் துணை இல்லை என்றால் இதை வீட்டில் சொல்லக்கூட முடியாது என்றேன். அதே கேட்ட மகேஷ் சார் ரொம்ப கேஷுவலா, ஓ இவ்ளோ தான் உன்னோட பிரச்சனை. அதை நான் பார்த்துக்கிறேன் என்று சொன்னவர் அன்றே வகுப்புக்கு வந்து செமினார் நடக்கும் ஊருக்கு டூர் போல யாரெல்லாம் வருகிறீர்கள் என்று கேட்ட போது மொத்த வகுப்பும் உற்சாகமாக வர விருப்பம் தெரிவித்தார்கள்.

மகேஷ் சார் என்னைப் பார்த்து சிரித்தார். நானும் அந்த சிரிப்பின் அர்த்தத்தை புரிந்து கொண்டு சிரித்தாலும், வீட்டில் எப்படி இதை சொல்லி சம்மதம் வாங்குவது என்று யோசித்தேன். ஆனால் அன்று மாலையை மகேஷ் சார் என் வகுப்பு தோழிகளோடு என் வீட்டிற்கே வந்து என் கணிதப்புலமையை சொல்லி செமினாருக்கு வெளியூருக்கு அனுப்ப அனுமதி கேட்டார். அது வரை என் வீட்டில் என் கணிதத் திறமை பற்றி துளிகூட தெரியாது. ஏதோ மகள் பெரிய படிப்பு படிக்கிறாள். ஆனால் அதே படிப்புள்ள மாப்பிள்ளைய எப்படி தேடுவது, அவனுக்கு எவ்ளோ தட்சணை கொடுக்கணும்,  கல்யாண செலவு எவ்வளவு என்பதை மட்டும் தான் கணக்கு போட்டு காலத்தை கழித்துக் கொண்டு இருந்தார்கள்.

ஆனால் பள்ளி பேராசிரியரும், தோழிகள் வந்து என் திறமையை புகழ்ந்த போது தான் என் வீட்டில் அத்தனை பேருக்கும் என் மீதும் மதிப்பும், மரியாதையும் கூடியது. சொன்னபடி செமினாருக்கு கிளம்பி போனோம். டூர் போக விருப்பம் உள்ள அனைவரையும் சார் ஒரு வேன் அமர்த்தி, ஊர் சுற்றி பார்க்க சொல்லிவிட்டு, மகேஷ் சார் என்னை மட்டும் காரில் செமினார் நடக்கும் இடத்துக்கு அழைத்துச் சென்றார். ரெண்டு நாள் செமினாரில் முதல் நாள் நான் கலந்து கொண்ட போது பலரும் பாராட்டி கைதட்டினார்கள். அந்த பாராட்டு அத்தனை பேருக்கும் கிடைத்தது. மறு நாள் தான் முடிவு என்பதால் சார் என்னை காரில் ஊர் சுற்றி பார்க்க அழைத்துச் சென்றார்.